Κουβέντα με εμένα.

"Οταν μικρη μου σε κοιτώ,εκεί,κλεφτά στον καθρέφτη,λεω δε μπορεί...δεν έγιναν σε σένα ολα αυτά,δευτερόλεπτα μετα χαμογελώ...
Οχι μονο έγιναν σε σένα αλλα αντέχεις ακομη και το παλεύεις...αστέρι μου...
Ετσι σε λέει αυτός και εχει δίκιο.
Οι αναπνοές ,ακομη ,σου ειναι δύσκολες,μα κοιτά...αναπνέεις!
Τα όνειρα ειναι άπιαστα,μα κοίτα ...ονειρευεσαι!
Η ευτυχία δεν ήρθε ακόμη βρε Ρου μου,μα κοίτα...χαμογελάς!
<<μη στενοχώριεσαι που φεύγω>>
<<ίσως καποια στιγμή γίνουμε φίλοι>>
<<για παντα>>
<<με λατρεύεις?>>
<<ειμαι ευτυχισμένος>>
<<Σ αγαπω>>
Σουφρώνεις κάπως το φρύδι,σπάς το Μπιμπίκι που επισκιάζει το προσωπάκι σου και νιώθεις μια ικανοποίηση παρά την παροδική ασχήμια που σου φέρνει.
Εννοείται και έχεις θυμό μωρε Ρου μέσα σου,δεν είναι και λίγο.
Προσπαθείς να πάρεις τα πάνω σου λοιπόν και χτενίζεις τα μαλλιά σου.
Ρε Ρου τώρα αλήθεια?
Χτενίζεις τις μπούκλες σου?
Εννοειται και τις χτενίζεις ...νιώθεις τόσο τυχερή που έχεις ακόμη τις όμορφες μπούκλες σου...
Νωρίτερα έβαψες τα μάτια σου όμορφα όπως ΣΟΥ αρέσουν και για πρώτη φορά μετά απο χρόνια έβαψες τα χείλη σου...
Και ηταν τόσο όμορφα γιατι σου θύμιζαν φράουλα και μέσα σε αυτην την γεύση,της φράουλας,κρύβεις όσα αγαπάς...
Χαμογελάς και συνεχίζεις να χτενίζεις τα μαλλάκια σου...
Αυτό το καλοκαίρι θα κάνεις Πολλά πράγματα
Το σίγουρο είναι πως τα περισσότερο θα αφορούν εσένα και το δικό σου καλό.
Ναι?
Αντε σου δινω ένα μεγάλο φιλί.
Κουκλάρα μου.
Και δε μιλάω για το σώμα σου που κουβαλάει περιττά κιλάκια,αλλα για την πανέμορφη ψυχή σου,φτιαγμένη απο διαμάντια.
Ακατέργαστα.
Και ας κουβαλάει βάρη"

Ρ.

Θάνατος,αυτός ο κλέφτης.

Οχι,δεν είμαι ο άνθρωπος που θα σε παρηγορίσει.
Ίσως βρω και την αντίδραση κάποιον μπροστα στο θάνατο και υπερβολική.
Μπορει και να με παρεξηγήσεις ή και να με θεωρήσεις αναίσθητη.

Κλέφτης ειναι.
Κλέβει χαμόγελα.
Κλέβει αγκαλιές.
Κλέβει χρονια και όνειρα.

Και σου φέρνει ενα πράγμα μονο και στο ριζώνει βαθειά μεσα στην ψυχή.
Την απουσία.
Και αυτή μάνα μου ,δεν αντέχεται με τίποτα.
Το λοιπόν ο πατέρας μου έλεγε πως τους ανθρώπους που αγαπήθηκαν τους χωρίζει μονάχα ο θάνατος.
Και ειναι η μονη αληθεια.

Εγω λοιπόν που δε τα βάζω με το θάνατο,που δε του θυμώνω,που δε τον φοβάμαι ,δεν είμαι καλο στήριγμα να κλάψεις...
Δε θα φωνάξω,δε θα κλάψω,δε θα πνίγω,θα τον υπόδεχτώ ως πρεπει και θα τον αφήσω να κάνει κι αυτος το καθήκον του...
Περίεργα Σ ακούγονται ,το ξερω...

Μα θελω απόψε να σου πω πως :
πονώ που πονάς και ας μη στο δείχνω...
Κλαιω που κλαις κι ας μη δακρύζω...
Μα θα μαι εκει να μοιραστώ την απουσία γιατι ειναι το μονο πιο δύσκολο απ όλα.
Το ξερω.
Το έζησα.
Το ζω.
Και ειμαι ,πίστεψε με,πια δυνατή ν αντέξω.

Κι ο πόνος θα δώσει τη θέση του στον χρόνο να καταλαγιάσει...
Κι ο δρόμος τον χρονο θ ακολουθήσει πιστά...
Και ολα θα περάσουν και εγω θα ειμαι εκει να σου χαμογελώ κι ας ειναι αυτό το πιο δύσκολο της απουσίας.
Κι με τον καιρο,θα χαμογελάςεις και εσυ ξανά και ίσως και να γελασεις και πιο σύντομα απο οσο νομίζεις...μα θα γελασεις...και τοτε η απουσία θα γινει πιο εύκολη..
Πιο εύκολη Μ ακούς?

Κι αυτο ειναι Αγαπη καθε είδους.
Μαζι στα δύσκολα.
Μαζι.

Για τον ΦΦ.

Άνοιξη.

Άνοιξη σου λεω,χαμογέλα.

Πρώτη επίσημη της άνοιξης σημερα και Κυριακή.

Αρα κόσμος στο σπιτι.

Γυναίκομάνι σου λεω,έξι γυναίκες και ενας ο μικρός.

Περίεργα έκλεισε ο μήνας.

Ομορφα ξεκίνησε ο Μαρτης.

Πολλα στο μυαλό μου να γινουν,καλο αυτο γιατι ειμαι σε εγρήγορση.

Το κακό ειναι πως καποιοι μένουν εκτός πλανου.

Ακομη δε με ενοχλεί ,δε ξερω για αυριο μεθαύριο βέβαια.

Παράπλευρες απώλειες θα λέγα.

Απο την αλλη,πιάνω και εγω ρε παιδι μου τον εαυτό μου να βάζω τέλιτςες και οχι τελειες.

Κουλό?

Εντελώς.

Ενα ταξίδι στη συμπρωτεύουσα και καποια μικρά γεγονότα αλλάζουν τις προτεραιότητες μου και ενω βάζω τελος λεω στον μικρό,το βραδυ γίνονται τέλους εώς και το πρωι κόμμα με συνέχεια και θαυμαστικό!

Σαν τη ζωη ενα πράγμα.

Ουφ ρε δε ξερω.

Ανοιξη.

Να ενα χαμόγελο στα χείλη.

Και πολλα τηλεφωνήματα,και μολις σταματά το κινητο ξεκινά το σταθερό.

Και να τα πλάνα,τα αστεία,τα γέλια.

Σαν την άνοιξη.

Και να τα χρώματα,και να οι όμορφοι ανθρωποι και να τα κοντομάνικα με τ άσπρα μπράτσα.

Ολα όμορφα.

Η μαγεία του να Σ ομορφαίνουν τα απλα.

Άνοιξη,μια ανάσα πριν το καλοκαίρι.

Αχ μια ανάσα.