Εγω πέθανα εδω...-

Και προσπαθώ ν ανασανω...
Λεω δε μπορει...
Δεν ειναι λεω δυνατόν...
Και λυγίζω...
Και σπάω...
Πέφτω στα γόνατα...
Φωνάζω δίχως φωνή και χάνω τη γη ...
ΦΛΕΓΕΤΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ...
εγω φταίω...
ΘΕΕ ΜΟΥ εγω φταίω...
Και μετα τον καταριέμαι...
Γιατι αν ηταν άντρας τίποτα απο Ολα οσα ζήσαμε δε θα είχε συμβεί...
Πρωτα ο Ζιζου...
Ετσι ξαφνικά...
Τρεις μήνες μετα η Ναρα...
Και δε μου είπε τίποτα...
Τίποτα...
Γιατι ειχα προβλημα με την υγεία μου...
Γιατι αργοπεθαίνα...
Κι αυτα πιο γρηγορα απο εμένα...Τ ακούς?
Κι αν ξερεις πως ειναι κάπου...σε συγχωρείς ...
Αν ξερεις πως δεν άντεξαν...πως ζεις?
ΜΟΥ ΛΕΣ?
----------------------
Και τα βάζω με μένα...
Κι τα βαζω με τον μαλακά...
Αν ήξερα απο την αρχή...αν ηταν σωστός άντρας δε θα τα έχανα...
Για ποιον μου λες?
------------------------
Χριστέ μου...
Δεν άντεξαν...
Κι αυτος ο ανθρωπος του Χριστού γιατι δε μου το είπε?
Θα ειχα πάρει τη μικρη πίσω...
Θα την ειχα πάρει...
Με καθε κοστος...
Τ ακούς ρε Ρου?
Τ ακούς?
--------------
Και τωρα τι?
---------------
Σαν φάντασμα...
Είμασταν τέσσερις...
Τρεις...
Αυτα μαζι ...
Και τωρα...?
----------------
"Καθένας μοναχός πορεύεται στη ζωη,μοναχός στη δόξα και στο θάνατο.
Το ξερω.
Το δοκίμασα.
Δεν οφείλει.
Άφησε με να ερθω μαζι σου"
Σονάτα του σελήνοφωτος.
Γ.Ριτσος
---------------
Μα το μαζι έπαψε απο καιρο να υπαρχει.
Τοσο καιρο έλεγα...
Χωρις ΕΣΑΣ λειψή...
Τωρα?
Νεκρή.
Ρ.

Αυτα που θα λέγα σε σενα...

Βραδάκι...
Αστέρια γέμισε ο ουρανός ...
Αστέρια, καταλαβαίνεις...
Και γυρίζει το μυαλό πίσω...
Και θυμάμαι...
Άραγε η επαφή πονάει πιο πολυ ή η αποχή?
---------------------------------------------------
Και μετα θυμώνω...
Θυμωνω τ ακούς?
Θυμωνω που  τα χαλασες ολα...
και εχασα εγω τα μικρά...
Τα μικρά μου...
Τη ζωη μου...
Και σε ποιον να πω?
Που εσυ ήσουν βλάκα το Α και το Ω μου?
Σε ποιον να πω λοιπον αυτα που θα λέγα σε σενα?
Ουτε στον ιδιο τον εαυτό μου δε μπορω...
--------------------------------------------------
Και κλαιω...
Που διάλεξες τα εύκολα...
Και αυτο που με πειραζει πιο πολυ ειναι που σε πίστεψα...
Σε πίστεψα και αφησα εμένα ελεύθερη να ονειρευτω...
Και εσυ έλεγες θα εισαι εκει παντα μεσα στη ζωη μου...
Και την γκρεμίσες..
Τοσο εύκολα...
Ποσο εύκολα σκεφτομαι γκρεμιζεις οσα με τόση δυσκολία χτίσαμε...
Και μετα ξυπνάω στο ψέμα.
---------------------------------
Στο ψέμα...
Και αν ηταν ολα ετσι?
Ψέμα εννοώ...ποσο εύκολα το πίστεψα..
Ποσο όμορφα έμαθα να ζω Σ αυτο...
Και ακομη χειρότερα...ποσο πολυ το αγάπησα.
-------------------------------------------------------
Συγνώμη "Ζ" ...
Συγνώμη "Ν"...
Σε ποιον να τα πω ρε?
Καληνυχτα.

Ευτυχία ειναι αυτό...

Ησυχία Δευτέρας και πρωινό στο ξενοδοχείο...
Η οικογένεια Tatoianu ξυπνάει σιγα σιγα...
Ο μπαμπάς Andrei..
Τα δίδυμα Corali και Mati...
Η μαμά Raluca...
Τα δίδυμα...
Και να το χαμόγελο μου πλατύ...
--------------------------------------
Πρωινό Δευτέρας.
Αναμένοντας το ονειράκι μου με το καραβι των 09:00.
Το ονειράκι της θείας.
Διακοπές στο νησί λοιπόν.
Χαμογελάκι ευτυχίας.
--------------------------
Ευτυχία ειναι αυτο λοιπόν.
Και αν ενα μπουκλάκι ξανθό,ενα μαγιουδάκι μικρο,ενα καπελάκι στραβό,ενα χαμογελάκι γλυκό σε κάνει να χαμογελάς απο ευτυχία...
Αυτην την ευτυχια θέλω.
Ρ.