Κυριακάτικο Πρωινό

Γράφω φευγαλέα πριν ξεκινήσει η φούρια της μέρας και μεταξύ βαψίματος πινακίδας και ωωωωωπ αναμονή άφιξης ΦΦ...
Χα χα χα...
Κάπου το λοιπόν διάβασα πως ευτυχισμένος ,λέει ,είναι ,αυτός που αγαπάει λιγότερο...
Μωρέ τι μπούρδες είναι αυτές?
Ν αγαπάτε...
Ν αγαπάτε...
Ν αγαπάτε με όλη σας την ψυχή...
Γιατι η αγάπη ειναι στη θαλασσα που κοιτώ μπροστα μου...
Στον ήλιο που χτυπά στις πέτρες...
Στα χαμόγελα που κρύβουν οι ματιές των ανθρώπων...
Ακομη και στις φωνές ,οταν κάποιος σε νιαζεται...
Αγαπη περίσσια βρίσκεις στην κυρα Μαρίνα που φροντίζει τα λουλούδια της...
Στον Πανό που ποτίζει με χαμόγελο τα βότανια του...
Στον ΦΦ που με φωνάζει...
Ακομη και στου Κωστάκη την γκρίνια για τα παράλογα..
----------------------------------------------------------------------------------------------
Ν αγαπάτε λοιπον το καθε τι...
Τα Κυριακάτικα πρωινά ακομη πιο πολυ...
Γιατι ειναι μονο αγαπη...και αγαπη ειναι Οικογενεια...
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
και οικογενεια ειναι αυτοί που ειναι στο σπιτι ,το βραδυ,οταν γυρνάει το κλειδί...
Σε οποιο σπιτι θεωρείς εσυ...
Οποίοι κι αν ειναι αυτοί που ειναι μεσα...
Καλη μας Κυριακή.

Wish list

Το 2013 ηταν η χρονια που άλλαξε η ζωη μου απότομα και ριζικά .
Οι καταστάσεις με την προσωπική μου ζωη φαντάζουν γελοίες (και ειναι) οταν μπροστα βάλεις τα θέματα υγείας.
Δε το βάλαμε κάτω.
Βρήκαμε με το Θεό μια μέση λύση και δώσαμε συνέχεια στο κεφάλαιο ζωη.
-----------------------------------------------------------------------------------------
"Μια φορά μου χες πει τι ειναι αυτο που ζω,τι ειναι αυτο που δίψα για να Σ Αγαπω...
Στο χέι πει η ψυχή,θα στο πω Και εγω..."
Δε τ αρνούμαι αυτο που ζούμε ΑΓΑΠΗ γράφει παντού!
---------------------------------------------------------------------
Λοιπον μια μερα πήγα να δω τον πατέρα μου,ξέρετε αυτόν που ακομη ντρέπομαι να του πω...μα ξέρει τα παντα!εκατσα λοιπον λίγες ώρες αμίλητη και μετα έβγαλα χαρτί και έγραψα.

                                                       - Wish list -
                                           
                                                         Μανούλα 
                                                  Δίπλωμα οδήγησης
                                                        Αυστραλία
                                                   Φάρμα με άλογα
                                                        Stan smith
                                   Μικρο σπιτι με μεγάλα παράθυρα και κήπο

Δε τη λες και μεγάλη και εννοειται οχι ακατόρθωτη.Τα τελευταία χρονια εκανα πολλα πράγματα και βάζουμε τικ στη φάρμα με τ άλογα πέρυσι το χειμώνα στο Κορωπι.το ταξίδι στην Αυστραλία ερχεται τον Οκτώβρη...καημένε Φωτη χα χα χα... 

                                          "Δε θα πας πουθενά,δε Σ αφήνω..."

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Τα  Stan Smith μου τα πηρε προχθές ...
Τι χαρα ειχα...
Απο μικρη ειχα λατρεία στ αθλητικά...
Κοιμόμουν τα πρωτα βραδια αγκαλια και μετα τα φορούσα εξω...
Ετσι εκανα και τωρα.
Τα ηθελα λευκά με κόκκινο αλλατελικα τα είχε λευκό πράσινο και λευκό μπλε...
Διάλεξα Αυτα με το μπλε. 
Έφτασε στο νησι και τα ξέχασε στο γραφειο...τα παπουτσάκια μου ήρθαν με το επόμενο πλοίο!
Ναιιιιιιι!Ακομη ενα τικ στη wish list.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Το επόμενο τικ Θα μπει καλώς εχόντων των πραγμάτων σε κανά δυο βδομάδες!
-Ρου,πολυ βασικό,αν δε πάρεις δίπλωμα,χωριζουν οι δρόμοι μας!
 Ετσι μου είχε πει πέρυσι τον Αύγουστο...το ξαναθυμήθηκε Σ ενα καφέ στο ΝΟΑ παρέα με Τολη κάπου τα Χριστούγεννα και ενα πρωινο που πέρασα απο το γραφειο,πριν προλάβω να βγάλω μπουφάν με λεει "σήκω"!
Νόμιζα θα κάναμε βολτα και ετσι φαινόταν,περπατησαμε ως το πάρκινγκ,μπήκαμε στο Mercedes και πήγαμε...στη σχολή οδηγών!τωρα αληθεια?πηραμετ αυτοκίνητο για να παμε πέντε τετράγωνα πιο κάτω?
- Λευτερη,του λεει,τι χρειάζεται για να βγάλει η Ρου δίπλωμα χθες?
Και απο τοτε πέρασαν κοντα δυο μήνες με τα διαδικαστικά!και ήρθε ο καιρός!
Την επομενη εβδομαδα αφήνω το νησι και ξεκινάω ταχύρρυθμα μαθήματα.
Αντε να δουμε.τικ?
-----------------------
Κατα τ αλλα ειναι Μάης και θελω να φύγει γρηγορα,αν γινεται και να μην υπαρχει καθόλου.Τα γεννεθλεια του μωρού και μετα τελος.
Οι εργασίες πηγαίνουν καλα...πολλα τα ευρω αλλα καλα...γέρος να ναι ο Φώτης ν αντέχει...
Τωρα που είπα γερος..
Ο Κώστας θα κρατήσεις το νάρθηκα ολο το καλοκαίρι...
Ζορίζεται...
Δε παραπονιέται αλλα το καταλαβαίνεις...
Οσο μπορουμε τον βοηθάμε,οσο μπορει βοηθά και αυτος.
Ανήσυχο πνεύμα ο μικρός.
Τωρα που είπα μικρός...
Να παω ...να τον παρω...να πάμε ν διαλέξει παιχνίδι για τα τέταρτα γεννεθλεια του που εχασα..
Τέσσερα ρε...τέσσερα όμορφα!
Σε αγαπώ ονειράκι μου....

Για τον Απρίλη που έφυγε...

Και μου λέει η Μαριλενα...
Έστω μια λέξη Ρου...
Και απάντησα μονολεκτικά "σημερα"..
Και πέρασαν απο τοτε τέσσερις μερες...
-----------------------------------------------
Κάπως ετσι καταλαβαίνεις πως ο χρόνος κυλάει σαν νεράκι...
Και πως ξεκίνησε,ανεπίσημα έστω,η σεζον.
----------------------------------------------------
Εχθές είχαμε τα σαράντα.
Μέτρησα επίσημα λοιπον 50 ημέρες στο νησι.
Σε καποια απο τα σημαντικά θα σταθώ και θα κλείσω.
Ειναι Κυριακή πρωι,εχω καλη παρέα που αναχωρεί με το απογευματινό καραβι και θελω να κλεψω καθε χρονο τους.
--------------------
Γίναμε τέσσερα.
Τέσσερα Μ ακούς?
Κυριακή Πρωτομαγιάς θυμάμαι οδηγούσεμε προς το μητέρα να τον υποδεχτούμε.
Και εγινε τέσσερα.
Θα μετράω τα χρονια με αυτόν,γιατι αν το καλοσκεφτείς,ολα τα υπολοιπα, αυτα τα τέσσερα χρονια δεν ηταν και πολυ καλα...
Πέρασαν λοιπον τέσσερις σχεδόν μήνες παραμονής στη γιαγιά και ολα πήγαν κατευχην και επιτέλους πήγανε στο σπιτι τους.
Στην Αλεξανδρουπολη.
-Αδερφη,με βλέπεις?σε χαιρετάω απο το μπαλκονι.
Και εγω το μονο που βλέπω ειναι απέραντη θαλασσα και στο βάθος το καραβι της γραμμής.
Χαμογελάω.
Ολα θα πανε καλα.Καλη αρχή.Καλη σταδιοδρομία κυρια υπό διευθύντρια.
---------------------------------------------------------------------------------------
Του Αη Γιωργη,είχαμε ευχές και τρέχαματα.
Ο Κώστας ηταν επάνω στο κιόσκι της παραλίας ,προσαρμόζε τα περσινά μαγκουτ και εγω στα δεκα μέτρα έπλενα καποια φύλλα για να τα περάσει μετα.
Ο Μοντυ έβαφα τα δωμάτια προσωπικού και η κυρα Μαρίνα στα σεντόνια της.
Άπλωμα,μάζεμα,πλύσιμο και παλι απ την αρχή.
Ανέβηκε να κόψει λοιπον ενα ξύλο που ήθελε ακομη καποια τροποποίηση και ενω κάναμε την πλάκα μας σε Κλαςματα δευτερολέπτου με δια περασε η συνεχόμενη τσιριδα του.
.
Γύρισα τον κοίταξα και έτρεξα στην κουζινα.
Αρπαξα την πρώτη πετσέτα που είδα και πήγα κοντα.
Το κόψιμο ηταν ως το κόκκαλο και το αίμα πηδάγε...
---------------------------------------------------------------
Ευτυχως δεν το έκοψε!
Ευτυχως δεν το έκοψε!
Χριστέ μου !
---------------
Συνήλθα.Τον ξάπλωσα αφησα τον Μοντυ να τον πατάει και την κυρα Μαρίνα να τρέχει πανικόβλητη.
-το τηλέφωνο μου Μαρω,γρήγορα.
Δε κάλεσα το ΕΚΑΒ.θα έκανε πανω απο είκοσι λεπτά.
Το village σκέφτηκα.
Η Σοφία έστειλε τον κύριο Γιάννη.
Απο το πως πήγαμε ,πως τον έραψε πρόχειρα ο δήμαρχος να σταματήσει η αιμορραγία,πως έφυγε με την καταδίωξη για χειρουργείο απέναντι,δε κατάλαβα.
Μονάχα οταν γύρισα στο κτημα να κανω μπάνιο για να φύγουν τα αίματα απο πανω μου έκλεισα τα ματια και πηρα αναπνοή.
ΑΝΑΠΝΟΗ!
-----------------------------------------
Η αποθεραπεία θα πάρει καιρο και ίσως τα δυο του δάχτυλα δεν επανέλθουν αλλα ειναι αρτιμελης και γι αυτο ευχαριστω τον Αη Γιωργη.
Ολους μας τρόμαξε...
---------------------------
-Με λαχτάρισες...
-Σ αγαπω.
Γλύφτη,μαλαγανα,σκεφτομαι...
Ίδιοι εσυ και ο Φώτης.
Μα αν δεν σας πάλευα...πως θα την πάλευα?
-----------------------------------------------------
Η κινηση στο νησι εχει ανοίξει τα τριήμερα και ο καιρός καλοκαίριαζει απο καμια φορά.
Οι αλλαγές ειναι όμορφες αλλα πολυ κουραστηκες.
Θα σας ανεβάσω φωτογραφίες οταν τελειώσουμε.
-----------------------------------------------------------
Εντωμεταξύ εχω αμελήσει πολλα.
Και να κανω γενικά αλλα και να σας γράψω.
Θα κλείσω με την εικόνα αυτη του χθες.
------------------------------------------------
Βολτα με τη μηχανή το βραδυ.
Κοίταγα μια ουρανό,μια θαλασσα,μια ουρανό.
Ενα φωτεινό αστερι έπεφτε και εμένα να το κοιτάζω με ενα τεράστιο χαμόγελο ευτυχίας ώσπου χάθηκε.
-ευχή,ευχη,γρηγορα ...
(Τι δε κατάλαβες σκέφτηκα και επανέλαβα την εικόνα)
"...μ ενα τεράστιο χαμόγελο ευτυχίας..."
----------------------------------------------
Τα έχουμε ολα οσα χρειαζόμαστε πραγματικά σας λεω.
Τα αλλα που ψάχνουμε μας δημιουργούνε μονο άγχος.
Αυτα που ειναι να έρθουν καλώς να έρθουν.
Και αυτα που ειναι να φύγουν,στα τςακιδια να πανε.
--------------------------------------------------------------
-Ρου μου,βάλε μπροστα ενα παιδάκι,με οποιο τροπο μου είπε η μητέρα μου και εδω ειμαστε εμείς,μην αφήσεις το χρονο να περάσει και δε χαρείς τη ζωη που θελεις για σενα.
Έκλαψα.
Κλαιω.
Οσο κι αν κρατιέμαι σε απόσταση ,με μια κουβεντα της ξέρει...
Τι θελεις...
Τι μπορεις...
Ποσο διαφορετικές ειμαστε και ποσο την εχω στεναχωρήσει.
-----------------------------------------------------------------------
Ο Τάκης και η Ελευθερια περιμενουν μωρο,η μικρη του Αλεκου και της Μαρίας εγινε ενός και της 
Δημητρας λεει λογάκια και ψηλωνει απίστευτα γρήγορα.
Για λιγο καιρο τα παιδιά του κόσμου θα ειναι παιδιά μου.
Εχει ο Θεός.
Αληθεια.
Και ίσως και τα σχέδια του αυτα να ηταν για εμένα.
-------------------------------------------------------------
"Παλι ευχαριστω να λες"
Καλη μου γιαγιακα.

Καλημερα.
Ρ.