Κουβέντα με εμένα.

"Οταν μικρη μου σε κοιτώ,εκεί,κλεφτά στον καθρέφτη,λεω δε μπορεί...δεν έγιναν σε σένα ολα αυτά,δευτερόλεπτα μετα χαμογελώ...
Οχι μονο έγιναν σε σένα αλλα αντέχεις ακομη και το παλεύεις...αστέρι μου...
Ετσι σε λέει αυτός και εχει δίκιο.
Οι αναπνοές ,ακομη ,σου ειναι δύσκολες,μα κοιτά...αναπνέεις!
Τα όνειρα ειναι άπιαστα,μα κοίτα ...ονειρευεσαι!
Η ευτυχία δεν ήρθε ακόμη βρε Ρου μου,μα κοίτα...χαμογελάς!
<<μη στενοχώριεσαι που φεύγω>>
<<ίσως καποια στιγμή γίνουμε φίλοι>>
<<για παντα>>
<<με λατρεύεις?>>
<<ειμαι ευτυχισμένος>>
<<Σ αγαπω>>
Σουφρώνεις κάπως το φρύδι,σπάς το Μπιμπίκι που επισκιάζει το προσωπάκι σου και νιώθεις μια ικανοποίηση παρά την παροδική ασχήμια που σου φέρνει.
Εννοείται και έχεις θυμό μωρε Ρου μέσα σου,δεν είναι και λίγο.
Προσπαθείς να πάρεις τα πάνω σου λοιπόν και χτενίζεις τα μαλλιά σου.
Ρε Ρου τώρα αλήθεια?
Χτενίζεις τις μπούκλες σου?
Εννοειται και τις χτενίζεις ...νιώθεις τόσο τυχερή που έχεις ακόμη τις όμορφες μπούκλες σου...
Νωρίτερα έβαψες τα μάτια σου όμορφα όπως ΣΟΥ αρέσουν και για πρώτη φορά μετά απο χρόνια έβαψες τα χείλη σου...
Και ηταν τόσο όμορφα γιατι σου θύμιζαν φράουλα και μέσα σε αυτην την γεύση,της φράουλας,κρύβεις όσα αγαπάς...
Χαμογελάς και συνεχίζεις να χτενίζεις τα μαλλάκια σου...
Αυτό το καλοκαίρι θα κάνεις Πολλά πράγματα
Το σίγουρο είναι πως τα περισσότερο θα αφορούν εσένα και το δικό σου καλό.
Ναι?
Αντε σου δινω ένα μεγάλο φιλί.
Κουκλάρα μου.
Και δε μιλάω για το σώμα σου που κουβαλάει περιττά κιλάκια,αλλα για την πανέμορφη ψυχή σου,φτιαγμένη απο διαμάντια.
Ακατέργαστα.
Και ας κουβαλάει βάρη"

Ρ.