Και δεν άφησα ΚΑΝΕΝΑ ν ανακατεύτει , παρά πήρα το χρόνο μου, σκέφτηκα, έκρινα, διασταύρωσα, συγκρινα, θύμωσα, έλυσα, απόρησα, απογοητεύτηκα, δικαιώθηκα...αν εξαιρέσεις κάποιες κουβέντες που έκανα με το Δημήτρη που είναι "ξένος" τα κράτησα όλα για μένα.
Ως σήμερα.
-που είσαι?
-γύρισα και τεντωνω το κορμί μου.λεω να 'ρθω κατα τις 19:30
-ναι αμε...
-ν αραξουμε
-έξω θέλω
-ώπα! Εννοείται οτι θες.
Είναι λογικό για κάποιον που με ξέρει πως αν πω οτι θέλω έξω, σημαίνει, βόλτα, μπύρα, κουβέντα. Κάποτε κάναμε βόλτα με τ αμάξι τα τρια μας και τα προβλήματα μας ήταν χαζά, τώρα που ο άλλος ξενιτευτηκε μείναμε τα δυο μας, αλλά δε παραπονιέμαι, ξέρω πως θα του τα προφτασει τα νέα ο κροκοδειλος του άλλου και πως θα τα συζητήσουμε σαν να ειμασταν και οι τρεις.
Λύθηκα.μίλησα. άκουσα.το πιο σημαντικό απ όλα είναι πως άκουσα γιατί είμαι συνήθως ξεροκεφαλη και αν πληγωθω δεν ακούω κανέναν, ούτε εμένα, ούτε τη λογική, ούτε τους φίλους. ..την καρδια έπαψα απο καιρό να την ακούω έτσι κι αλλιώς.
Κάποτε ειχα σύμμαχο τον Τόλη, έλεγε εγω μαζί σου, τώρα δεν αξίζει καν να του πω...τι να του πω...άντρας είναι και τα βλέπει ολα αυτά. ..άνανδρα...και εγω το ίδιο, πως να προσπαθήσει ο άπιστος να πείσει την απιστη? Άστο σου λεω..
-και ξέρεις? Είμαι σίγουρη πως τη νύχτα που τράκαρε...
-και Εγώ, αλλά και να μην,το πιστευεις?
