Άνοιξη.

Άνοιξη σου λεω,χαμογέλα.

Πρώτη επίσημη της άνοιξης σημερα και Κυριακή.

Αρα κόσμος στο σπιτι.

Γυναίκομάνι σου λεω,έξι γυναίκες και ενας ο μικρός.

Περίεργα έκλεισε ο μήνας.

Ομορφα ξεκίνησε ο Μαρτης.

Πολλα στο μυαλό μου να γινουν,καλο αυτο γιατι ειμαι σε εγρήγορση.

Το κακό ειναι πως καποιοι μένουν εκτός πλανου.

Ακομη δε με ενοχλεί ,δε ξερω για αυριο μεθαύριο βέβαια.

Παράπλευρες απώλειες θα λέγα.

Απο την αλλη,πιάνω και εγω ρε παιδι μου τον εαυτό μου να βάζω τέλιτςες και οχι τελειες.

Κουλό?

Εντελώς.

Ενα ταξίδι στη συμπρωτεύουσα και καποια μικρά γεγονότα αλλάζουν τις προτεραιότητες μου και ενω βάζω τελος λεω στον μικρό,το βραδυ γίνονται τέλους εώς και το πρωι κόμμα με συνέχεια και θαυμαστικό!

Σαν τη ζωη ενα πράγμα.

Ουφ ρε δε ξερω.

Ανοιξη.

Να ενα χαμόγελο στα χείλη.

Και πολλα τηλεφωνήματα,και μολις σταματά το κινητο ξεκινά το σταθερό.

Και να τα πλάνα,τα αστεία,τα γέλια.

Σαν την άνοιξη.

Και να τα χρώματα,και να οι όμορφοι ανθρωποι και να τα κοντομάνικα με τ άσπρα μπράτσα.

Ολα όμορφα.

Η μαγεία του να Σ ομορφαίνουν τα απλα.

Άνοιξη,μια ανάσα πριν το καλοκαίρι.

Αχ μια ανάσα.