Κυριακάτικο Πρωινό

Γράφω φευγαλέα πριν ξεκινήσει η φούρια της μέρας και μεταξύ βαψίματος πινακίδας και ωωωωωπ αναμονή άφιξης ΦΦ...
Χα χα χα...
Κάπου το λοιπόν διάβασα πως ευτυχισμένος ,λέει ,είναι ,αυτός που αγαπάει λιγότερο...
Μωρέ τι μπούρδες είναι αυτές?
Ν αγαπάτε...
Ν αγαπάτε...
Ν αγαπάτε με όλη σας την ψυχή...
Γιατι η αγάπη ειναι στη θαλασσα που κοιτώ μπροστα μου...
Στον ήλιο που χτυπά στις πέτρες...
Στα χαμόγελα που κρύβουν οι ματιές των ανθρώπων...
Ακομη και στις φωνές ,οταν κάποιος σε νιαζεται...
Αγαπη περίσσια βρίσκεις στην κυρα Μαρίνα που φροντίζει τα λουλούδια της...
Στον Πανό που ποτίζει με χαμόγελο τα βότανια του...
Στον ΦΦ που με φωνάζει...
Ακομη και στου Κωστάκη την γκρίνια για τα παράλογα..
----------------------------------------------------------------------------------------------
Ν αγαπάτε λοιπον το καθε τι...
Τα Κυριακάτικα πρωινά ακομη πιο πολυ...
Γιατι ειναι μονο αγαπη...και αγαπη ειναι Οικογενεια...
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
και οικογενεια ειναι αυτοί που ειναι στο σπιτι ,το βραδυ,οταν γυρνάει το κλειδί...
Σε οποιο σπιτι θεωρείς εσυ...
Οποίοι κι αν ειναι αυτοί που ειναι μεσα...
Καλη μας Κυριακή.