Μισή ...

Μα είναι σου λέω και σήμερα όμορφος ο ουρανός...
Και ας πέρασε η χθεσινή μεγάλη μπόρα...
Τ άστρα είναι πανέμορφα και εγώ ξεκλέβω χρόνο απ τους ανθρώπους για ν αράξω στην ξαπλώστρα...
Τα δωμάτια είναι όλα τσεκαρισμένα ,η κουζίνα λειτουργεί τέλεια και ο κόσμος για τη γιορτή της Μαρίας έρχεται σιγά σιγά...
Καιρός ν αράξω,σκέφτομαι...

Κοιτώ ξανά και ξανά τη φωτογραφία στο κρεββάτι με τα μικρά...
Αυτή που αράζουμε ξέγνοιαστοι οι τρεις μας και δακρύζω...
Είμασταν πραγματικά ευτυχισμένοι οι τρείς μας...
Οι τρείς μας ...
Και ο κόσμος ξαφνικά ήταν μικρός και εμείς τόσο μεγάλοι...

Να παλεύεις καθε μελετά με τη συνείδηση σου και να κερδίζει τελικά η λογική...
Δε θέλω να ειμαι λογική...
Θέλω να μη περάσει αλλη μερα δίχως αυτα...
Γινεται?
Να σταματήσω πια να νιώθω μισή...