Τα βενεθλια μου

Και ήταν και ο Θανάσης εδώ,με την Τζο και τη Στυλιάνα...
Ο Βαγγέλης της Μαρίας και η Μαρία δλδ,και η Ρένια και ο Αλέξανδρος και ο Ατούλ και η κ.Ραννια με τους άντρες της,τον κ.Αντωνη ,τον Βαγγέλη και τον Αποστολο που με κέρδιζαν στο uno!
Και η κ.Μαρίνα με την κυρα Λενη και τον κυρ Γίαννη και ο Παναγίωτης με την Τάνια και σαν πέρασε η ώρα ήρθε κόσμο ο άλλος κυρ Αντώνης για μια μπύρα...
Και ευχές στο Λυδία αποΝτάννυ και Λευτέρη και Ελεάννα και Σάββα νωρίτερα και Γιώτα και απο Ξένια ,Βασίλη και Φιλίω στο γραφείο...
Και η δική μου η Φιλίτσα ακόμη με τις δικές της ευχές...
Και το Μαρακι απο τη Ρόδο και η Ειρήνη απο το αεροδρόμιο για Χίο...
Και κάποιοι άλλοι πολλόι φίλοι μου ιντερνετική ευχές και αυτοί..
Και οι Βούλγαροι με τραγούδησαν και να σου τα κρασία ,η τούρτα και οι πίτσες...
Και αν ξεχνάω και κανέναν συγχωρήσει με...
Και ήταν όμορφα και ας έλειπαν κάποιοι ...

Και το Ραφακιιιι με την Μάρ ηταν σαν να ειναι εδώ..."να ζήσεις ρουλακι και χρόνια πολλά..."
Και ο Γιώργος να με στέλνει ευχές απο το τηλέφωνο...
"Χρόνια πουλλά θεία Λούλααααα"
Και ο Δημήτρης να λέει μονο χαμόγελα αυτή η ψυχή ,που ειναι η καλύτερη που εχει δει...
00:00 πρώτος ο Φώτης με πήρε και ας έπρεπε να φύγει απο το νησί για λίγες μερες...
Οι της φαμίλιας όλοι ένας ένας με τη σειρά τους και μετα εννοείται ο Μελιος και το Πουλάν μια μέρα μετά...

Και πέρασε και αυτή η μέρα...
Και ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όσους έμειναν ανα τα χρόνια και ενα μεγαλύτερο σ αυτούς που έφυγαν και άφησαν χώρο να έρθουν άλλοι...καλύτεροι...
Και έκανα πρώτη φορά φωναχτά ευχή...
"Ο χρόνος που πέρασε να παει στο διάολο ,μαζί και όσοι έφυγαν Μ αυτόν!"
Και η φωτογραφία με ταγορια μου ολα ειναι αυτό που θα μένει για φέτος ..
Και του χρόνου ενα ίσως και εγώ.

Χρονια καλα Ρου μου!

Αναγκαίο κακό...

Κάποια πράγματα σφινώνουν στη ψυχή σου και μένουν εκεί να σου ρουφάνε το αίμα...σαν τσιμπούρια!
Και το αίσθημα του σέρβερ έρχεται ξανά να σε πνίξει...
Και πάλι βουτάς...και πάλι παλεύεις και ευτυχώς για άλλη μια φορά καταφέρνεις να βγεις στην επιφάνεια και ν αναπνεύσεις...
Ευτυχώς να λεμε...

Κάποια πράγματα όμως , θες δε θες ,εκει θα είναι πάντα να σε πνίγουν...
Αναγκαίο κακό...
Σαν το τηλεφώνημα σημερα που ήθελα ν αποφύγω στέλνοντας απλά τα απαιτούμενα με ενα φάκελο...
Αλλά όταν κάνεις σχέδια ...κάποιος γελάει...και καλά κάνει...και καλά κάνεις και εσυ που γελάς πίσω...
Πάει και αυτό, φτάσαμε να λέμε επίσημα πια για διαζύγια ,διαφορετικές φορολογικές κλπ με το λογιστή ...οχι με αυτόν...
Με το δικηγόρο ...οχι με αυτόν....
Αυτόν ούτε ζωγραφιστό...
Είμαι πολύ καλά και δε θα επιτρέψω ούτε το θεό να μου στερίσει ούτε στάλα απο το χαμόγελο μου...
Ούτε τον θεό.

Καλημερα τώρα και καλο μας καλοκαίρι.
Σε πέντε μερες εχω γενέθλια ..
Σε πέντε μερες...

Η φουρτούνα της ψυχής μου...

Έχω μέρες στο νησί,ξεχνάω πόσες ,μα έιναι μέρες...
Ενα μήνυμα που δέχτηκα αδιάφορο και άφησα βουβό να περιμένει και μια μούντζα με νόημα ενώ ανέβαινα στο καράβι γι άλλη μια φορά...
Ο ήλιος δύει και η θάλασσα φουσκωμένη σημερα,φουρτουνιασμένη σαν τη ψυχή μου τον τελευταίο χρόνο...
Ολα ειναι όμορφα,όταν όμορφα τα κοιτάς ...ετσι έλεγα πάντα.
Υπαρχει ενα κενό που δε γεμίζει...
Δάκρυα που δε προλαβαίνω και θυμός...
"Μπροστά σου να το βρεις " φωνάζω στη θάλασσα...
Εννιά μήνες χωρίς τα μικρά...
Όσο και αν προσπαθώ να ειμαι καλά,το βραδυ κλαίω...
Στιγμές σαν και αυτή τώρα απλά κλαίω..
Και δε με νοιάζει που με κοιτάνε...
Και δεν απαντάω σαν με ρωτάνε...
Και τι να πω κιόλας δηλαδή 
..και σε ποιον!

Μπροστά σου να το βρεις το κακό που έκανες!
Και δε μετανιώνω για τα λόγια μου και ας με μεγάλωσαν με άλλες αξίες...με μεγαλύτερη αυτή του να συγχωρώ...
Μα δε μπορώ...
Απλά δε μπορώ ...
Φουρτούνα και σημερα στην ψυχή μου!