Αυτα που θα λέγα σε σενα...

Βραδάκι...
Αστέρια γέμισε ο ουρανός ...
Αστέρια, καταλαβαίνεις...
Και γυρίζει το μυαλό πίσω...
Και θυμάμαι...
Άραγε η επαφή πονάει πιο πολυ ή η αποχή?
---------------------------------------------------
Και μετα θυμώνω...
Θυμωνω τ ακούς?
Θυμωνω που  τα χαλασες ολα...
και εχασα εγω τα μικρά...
Τα μικρά μου...
Τη ζωη μου...
Και σε ποιον να πω?
Που εσυ ήσουν βλάκα το Α και το Ω μου?
Σε ποιον να πω λοιπον αυτα που θα λέγα σε σενα?
Ουτε στον ιδιο τον εαυτό μου δε μπορω...
--------------------------------------------------
Και κλαιω...
Που διάλεξες τα εύκολα...
Και αυτο που με πειραζει πιο πολυ ειναι που σε πίστεψα...
Σε πίστεψα και αφησα εμένα ελεύθερη να ονειρευτω...
Και εσυ έλεγες θα εισαι εκει παντα μεσα στη ζωη μου...
Και την γκρεμίσες..
Τοσο εύκολα...
Ποσο εύκολα σκεφτομαι γκρεμιζεις οσα με τόση δυσκολία χτίσαμε...
Και μετα ξυπνάω στο ψέμα.
---------------------------------
Στο ψέμα...
Και αν ηταν ολα ετσι?
Ψέμα εννοώ...ποσο εύκολα το πίστεψα..
Ποσο όμορφα έμαθα να ζω Σ αυτο...
Και ακομη χειρότερα...ποσο πολυ το αγάπησα.
-------------------------------------------------------
Συγνώμη "Ζ" ...
Συγνώμη "Ν"...
Σε ποιον να τα πω ρε?
Καληνυχτα.