Για τον Απρίλη που έφυγε...

Και μου λέει η Μαριλενα...
Έστω μια λέξη Ρου...
Και απάντησα μονολεκτικά "σημερα"..
Και πέρασαν απο τοτε τέσσερις μερες...
-----------------------------------------------
Κάπως ετσι καταλαβαίνεις πως ο χρόνος κυλάει σαν νεράκι...
Και πως ξεκίνησε,ανεπίσημα έστω,η σεζον.
----------------------------------------------------
Εχθές είχαμε τα σαράντα.
Μέτρησα επίσημα λοιπον 50 ημέρες στο νησι.
Σε καποια απο τα σημαντικά θα σταθώ και θα κλείσω.
Ειναι Κυριακή πρωι,εχω καλη παρέα που αναχωρεί με το απογευματινό καραβι και θελω να κλεψω καθε χρονο τους.
--------------------
Γίναμε τέσσερα.
Τέσσερα Μ ακούς?
Κυριακή Πρωτομαγιάς θυμάμαι οδηγούσεμε προς το μητέρα να τον υποδεχτούμε.
Και εγινε τέσσερα.
Θα μετράω τα χρονια με αυτόν,γιατι αν το καλοσκεφτείς,ολα τα υπολοιπα, αυτα τα τέσσερα χρονια δεν ηταν και πολυ καλα...
Πέρασαν λοιπον τέσσερις σχεδόν μήνες παραμονής στη γιαγιά και ολα πήγαν κατευχην και επιτέλους πήγανε στο σπιτι τους.
Στην Αλεξανδρουπολη.
-Αδερφη,με βλέπεις?σε χαιρετάω απο το μπαλκονι.
Και εγω το μονο που βλέπω ειναι απέραντη θαλασσα και στο βάθος το καραβι της γραμμής.
Χαμογελάω.
Ολα θα πανε καλα.Καλη αρχή.Καλη σταδιοδρομία κυρια υπό διευθύντρια.
---------------------------------------------------------------------------------------
Του Αη Γιωργη,είχαμε ευχές και τρέχαματα.
Ο Κώστας ηταν επάνω στο κιόσκι της παραλίας ,προσαρμόζε τα περσινά μαγκουτ και εγω στα δεκα μέτρα έπλενα καποια φύλλα για να τα περάσει μετα.
Ο Μοντυ έβαφα τα δωμάτια προσωπικού και η κυρα Μαρίνα στα σεντόνια της.
Άπλωμα,μάζεμα,πλύσιμο και παλι απ την αρχή.
Ανέβηκε να κόψει λοιπον ενα ξύλο που ήθελε ακομη καποια τροποποίηση και ενω κάναμε την πλάκα μας σε Κλαςματα δευτερολέπτου με δια περασε η συνεχόμενη τσιριδα του.
.
Γύρισα τον κοίταξα και έτρεξα στην κουζινα.
Αρπαξα την πρώτη πετσέτα που είδα και πήγα κοντα.
Το κόψιμο ηταν ως το κόκκαλο και το αίμα πηδάγε...
---------------------------------------------------------------
Ευτυχως δεν το έκοψε!
Ευτυχως δεν το έκοψε!
Χριστέ μου !
---------------
Συνήλθα.Τον ξάπλωσα αφησα τον Μοντυ να τον πατάει και την κυρα Μαρίνα να τρέχει πανικόβλητη.
-το τηλέφωνο μου Μαρω,γρήγορα.
Δε κάλεσα το ΕΚΑΒ.θα έκανε πανω απο είκοσι λεπτά.
Το village σκέφτηκα.
Η Σοφία έστειλε τον κύριο Γιάννη.
Απο το πως πήγαμε ,πως τον έραψε πρόχειρα ο δήμαρχος να σταματήσει η αιμορραγία,πως έφυγε με την καταδίωξη για χειρουργείο απέναντι,δε κατάλαβα.
Μονάχα οταν γύρισα στο κτημα να κανω μπάνιο για να φύγουν τα αίματα απο πανω μου έκλεισα τα ματια και πηρα αναπνοή.
ΑΝΑΠΝΟΗ!
-----------------------------------------
Η αποθεραπεία θα πάρει καιρο και ίσως τα δυο του δάχτυλα δεν επανέλθουν αλλα ειναι αρτιμελης και γι αυτο ευχαριστω τον Αη Γιωργη.
Ολους μας τρόμαξε...
---------------------------
-Με λαχτάρισες...
-Σ αγαπω.
Γλύφτη,μαλαγανα,σκεφτομαι...
Ίδιοι εσυ και ο Φώτης.
Μα αν δεν σας πάλευα...πως θα την πάλευα?
-----------------------------------------------------
Η κινηση στο νησι εχει ανοίξει τα τριήμερα και ο καιρός καλοκαίριαζει απο καμια φορά.
Οι αλλαγές ειναι όμορφες αλλα πολυ κουραστηκες.
Θα σας ανεβάσω φωτογραφίες οταν τελειώσουμε.
-----------------------------------------------------------
Εντωμεταξύ εχω αμελήσει πολλα.
Και να κανω γενικά αλλα και να σας γράψω.
Θα κλείσω με την εικόνα αυτη του χθες.
------------------------------------------------
Βολτα με τη μηχανή το βραδυ.
Κοίταγα μια ουρανό,μια θαλασσα,μια ουρανό.
Ενα φωτεινό αστερι έπεφτε και εμένα να το κοιτάζω με ενα τεράστιο χαμόγελο ευτυχίας ώσπου χάθηκε.
-ευχή,ευχη,γρηγορα ...
(Τι δε κατάλαβες σκέφτηκα και επανέλαβα την εικόνα)
"...μ ενα τεράστιο χαμόγελο ευτυχίας..."
----------------------------------------------
Τα έχουμε ολα οσα χρειαζόμαστε πραγματικά σας λεω.
Τα αλλα που ψάχνουμε μας δημιουργούνε μονο άγχος.
Αυτα που ειναι να έρθουν καλώς να έρθουν.
Και αυτα που ειναι να φύγουν,στα τςακιδια να πανε.
--------------------------------------------------------------
-Ρου μου,βάλε μπροστα ενα παιδάκι,με οποιο τροπο μου είπε η μητέρα μου και εδω ειμαστε εμείς,μην αφήσεις το χρονο να περάσει και δε χαρείς τη ζωη που θελεις για σενα.
Έκλαψα.
Κλαιω.
Οσο κι αν κρατιέμαι σε απόσταση ,με μια κουβεντα της ξέρει...
Τι θελεις...
Τι μπορεις...
Ποσο διαφορετικές ειμαστε και ποσο την εχω στεναχωρήσει.
-----------------------------------------------------------------------
Ο Τάκης και η Ελευθερια περιμενουν μωρο,η μικρη του Αλεκου και της Μαρίας εγινε ενός και της 
Δημητρας λεει λογάκια και ψηλωνει απίστευτα γρήγορα.
Για λιγο καιρο τα παιδιά του κόσμου θα ειναι παιδιά μου.
Εχει ο Θεός.
Αληθεια.
Και ίσως και τα σχέδια του αυτα να ηταν για εμένα.
-------------------------------------------------------------
"Παλι ευχαριστω να λες"
Καλη μου γιαγιακα.

Καλημερα.
Ρ.