Ουφ

- Κάθαρμα ,μη με κοιτάς έτσι ...

-Πως έτσι δηλαδή ...

-Έτσι..ξέρεις...στα μάτια!

- Γιατί ?

- Γιατί τα μάτια λένε ,είναι ο καθρέφτης της ψυχής ...

- Ε,και?Φοβασαι τι θα δεις στην ψυχή μου...?

-Όχι...φοβάμαι αυτά που θα δεις στη δική μου...

Έτσι του είπα και έκανα να κοιτάξω αλλού.

Με τράβηξε πιο κοντά και χαμογέλασε...

Ύστερα σοβάρεψε και είπε :

- Μη τολμήσεις να πάρεις ξανά τα μάτια σου απ τα δικά μου,δεν έχεις ιδέα πόσο σπάνιος άνθρωπος είσαι κοριτσάρα μου..

Τραβήχτηκα.

Προσπάθησα να χαμογελάσω...είμαι σχεδόν σίγουρη πως τα κατάφερα δηλαδή.

Πλησίασε και ψέλλισε στο αυτί μου.

- Μη με διώχνεις!Δε θέλω να φύγεις! Εδώ να μείνεις κοριτσάρα μου, εδώ και θα τα καταφέρουμε μαζί !

- Δε πιστεύω πια στο μαζί ...

- Ωραία ,έστω ...μα μείνε!

- Με τους δικούς μου όρους ?

- Έστω...με όρους !

- Μ αρέσει που είμαι η κοριτσάρα σου..

- Ωπ! Χαμόγελο ήταν αυτό? Σου παει η ευτυχία κοριτσάρα μου...κράτησε την!

Χαμογέλασα πάλι! Να το πάλι αυτό το χαμόγελο που είχε λείψει...

Δεν έχω πολύ χρόνο να σου χαρίσω και το ξέρεις ,του είπα! Ενδεχομένως και όσος καιρός είναι να είναι δύσκολος και δε θέλω να δεθείς...και με κοίταγε και μου κράταγε το χέρι και με κοίταγε στα ματιά και ένιωθα αμήχανα σα να έδινα πανελλήνιες πάλι..και αυτός εκεί να χαμογελάει και να με φιλάει γλυκά...να προσέχει...δε ξέρω τι...μη λιώσω?μη φύγω?μη χαθώ?

Ουφ.ουφ