ΠΕΡΗΦΑΝΗ

Περήφανη! Νιώθω περήφανη και προσπαθώ να πιάσω την αναπνοή μου! Είναι τόσο ωραίο το συναίσθημα να ΝΙΩΘΕΙΣ την καρδιά σου να χτυπά στο στήθος σου! Ζωντάνια! Κούραση, χαμόγελο, ζωντάνια!!!

Οι οδηγίες ηταν σαφείς: "Μόνο μισή ώρα, μόνο μετά απο μέτρηση μεταξύ 150-200, μόνο εφόσον "κάνεις βόλτα και όχι άθληση", μονο αν εχεις μαζι κατι γλυκο, ζαχαρομετρο, σκαρφιστηρες.βελόνες, ινσουλινες, τηλεφωνο ΕΚΑΒ, μόνο αν δε βρέχει, αν φυσάει Δυτικά, αν ο μπακλαβάς ειναι ορθη γωνία τρίγωνος, μόνο, μόνο, μόνο. .."
- Yes sir doctor-father-husband-lover-God!!!
Το διακομωδω αλλά πήρα ΑΝΑΣΑ και ξεκίνησα.

Επλυνα το λευκό ποδήλατο που σαπιζε καινούργιο στο υπόγειο, το γυαλισα, αυριο θα του βάλω μωβ κορδέλα και μωβ καλαθακι αν βρω και πισω θα φτιαξω μια τριγωνη σημαιουλα που θα λέει :"ΜΠΟΡΩ να ΖΩ με το ΔΙΑΒΗΤΗ" ή "ΒΟΛΤΑΡΩ με τον ΔΙΑΒΗΤΗ" χα χα.

 Εφτασα στην Ειρηνη σε εικοσι λεπτά, έκατσα, ηρέμησα, αγχωθηκε, γελάσαμε, μετρήθηκα και ήπιαμε καφέ. Τρείς ώρες αργότερα πηρα το δρομο της επιστροφής. .. με κούρασε η επιστροφή εκεί πριν φτάσω σπίτι...δε θα το βάλω κάτω είπα. ..λίγα μετρα έμειναν και η καρδιά μου κόντευε να βγει με την ανασα μου να ηταν τόσο ωραίο το συναίσθημα ...ΖΩΝΤΑΝΙΑ!

Ξάπλωσα και άλλαξα τα βραδινά ξυπνητηρια να χτυπάνε ανα ώρα για να προλάβω πιθανή υπογλυκαιμια, εβαλα στο κομοδίνο το νερό μου, ενα κομμάτι σοκολάτα και οοοολα τα εργαλεία του διαβήτη χα χα.Θα είναι δύσκολη νύχτα αλλά νιώθω περήφανη που δε τα παράτησα .περήφανη ...