Όπως και να έχει, προτιμώ να ξυπνάω έτσι, παρά με τις σκέψεις που ξύπνησα σήμερα.
Όταν ανακαλύπτεις πως έζησες σε ένα ψέμα, δε μπορείς να ξεχωρίσεις ποιες στιγμές ήταν οι αληθινές και ακόμη και όταν κρατήσεις κάποιες που σου φαίνονται αληθινές(βάση αποδείξεων δηλαδή)ακόμη και τότε...αμφιβάλλεις.
Δε θέλω να μιλήσω για τίποτα απ αυτά γιατί απλά δεν είμαι άνετη ακόμη να το κάνω. Ξέρω όμως πως είχα βάλει την Ζωή μου σε μια τάξη και έγινε αυτό και δε ξέρω πως να το αποβάλω, δε μου κάνει καλό, όλο αυτό δε μου κάνει καθόλου καλό.
Και δε μου κάνει καλό γιατί η αμφιβολία υπάρχει μόνο όταν δε ξέρεις την αλήθεια. Και η αλήθεια όσο και αν πονάει είναι αυτή που θέλω. Το λοιπόν αν κάποιος θέλει να τον συγχωρέσεις ας πούμε, ξεκινά από αυτό.
How about telling the truth once?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου