Συνολικές προβολές σελίδας

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2015

Ζωντανή μέσα σου...

- Ελα μου...
- θέλω να σε δω...
-Είναι 5 το πρωί μικρέ μου...
- Είμαι απ έξω.
-------------------
Κάπως έτσι είναι τα τηλεφωνήματά μας.
Στην αρχή ήταν πιο αραιά,όσο περνάει ο καιρός γίνονται καθημερινά.
Το αμάξι πια είναι ζεστό και η μουσική παίζει ήδη πριν μπω.
Στον ίδιο σταθμό.
--------------------
-Μη μου το κάνεις αυτό...
-Γιατί?Δε Σ αρέσει?
-------------------
Μ αρέσει,γι αυτό και δε θέλω,αλλά πως να του το πω?
Αυτός καθημερινά έρχεται πιο κοντά και εγώ κρατάω τις αποστάσεις "ασφαλείας" μου...
Και πως να μην τις κρατάω?ένα παιδί στα 26 είναι και εγω,έτη εφτά μπροστά του...
Μετράω έναν αποτυχημένο γάμο,μια καρδιά που κρύβεται και ανύπαρκτη εμπιστοσύνη για τα πάντα...
Αυτός έχει όνειρα...διάθεση...περίσσια χαμόγελα...
Καμιά φορά ζηλεύω την ελεύθερη καρδιά του...την ανεμελιά του!
----------------------------------------------------------------------------
- Άκου μικρέ μου, πρέπει να το σταματήσουμε όλο αυτό ,δεν φταίς εσύ, εγώ φταίω,είναι που...δε ξέρω τι θέλω...δε μπορώ να θέλω ακόμα...και εσύ...Ω, εσύ είσαι απλά...τα πάντα είσαι...και είσαι εκεί..σε κάθε δυσκολία...σε κάθε γκρίνια μου γελάς...και δε σου αξίζει όλο αυτό...
Δε σου αξίζω εγώ...
- Εγώ δεν σου αξίζω ηλίθια!
---------------------------------
Να!Έτσι αντιδρά και με σκοτώνει...και δε μπορώ να βάλω τέλος...
Κοιμάται γαλήνιος...σχεδόν ευτυχισμένος...οχι,οχι...εγώ μάτι δε κλείνω...μόνο τον χαζεύω...τον χαϊδεύω...ίσως για να σιγουρευομαι κατά διαστήματα πως είναι αληθινός...
-----------------------------------------------------------------------------------------
Θυμώνει και φωνάζει και διεκδικεί και προτείνει και διαφωνεί και τσακωνόμαστε και απαιτεί και ζητάει και δίνει και θέλει και κάνει και και και...και καμιά φορά τον κοιτώ στα μάτια και βλέπω πως ξέρει πως απο αυτό όλο κερδίζω εγώ και όχι αυτός αλλα έιναι εκεί και επιμένει γιατί ακόμη και αν κλέβω απο την ζωντάνια του αυτή δεν έχει πρόβλημα...
Προτιμά νομίζω να με κρατά ζωντανή και ας πεθαίνει αυτός.
-----------------------------------------------------------------------
Ίσως πάλι έτσι να το νώθω εγώ...πως πεθαίνει.
Γιατί αυτός είναι κάθε μέρα και πιο ζωντανός...
Οπως και εγώ...
Ίσως να μένει ζωντανός για να είμαι και εγώ...
Και αν φύγω?
Και αν του φύγω?
---------------------
Πως να του το κάνω αυτο?

Ηλιοστάλαχτη.

3 σχόλια:

  1. ξεκόλλα βρε από τα στερεότυπα! άκου "εφτά χρόνια"! και;;
    άντε ξεκόλλα και πάψε να σκέφτεσαι! ΖΗΣΕ! μπορείς;
    αυτό..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οοοοοχι τα εφτά δε Μ ενοχλούσε...
    Ειναι που καλύπτω την συντροφικότητα με τον αλλο και με αυτόν το ερωτικο...
    Εναν να τα εχει ολα θελω.
    Ως τοτε ΖΩ...
    Με τους ενδοιασμούς μου άλλα ζω ρεεεεε..
    Αρκετά μου στέρησαν χρονια οι ανόητες αγάπες.
    Σ αγαπωωωωω Μαριλενα

    ΑπάντησηΔιαγραφή