....

(....Για εμάς τους "εν ανάγκη φαρμακευτικής αγωγής",το τέλος του έτους συνεπάγεται με απογραφή της αποθήκης φαρμάκων άρα έλλειψης αυτών από το φαρμακείο και λίγη ταλαιπωρεία παραπάνω από αυτήν που ήδη ζούμε 
Στην πολλοστή επίσκεψη μου στο φαρμακείο σήμερα,αφού πέρασε όλη η οικογένεια τις περασμένες μέρες που εγώ δε μπορούσα, η ευγενική φαρμακοποιός μου εξηγούσε για ακόμη μια φορά... :
"συγνώμη κ.Κονσαλάκη έπρεπε να μου τα είχαν φέρει ως τώρα,αλλά καταλαβαίνεται την σύγχυση στην αποθήκη,και τα αποθέματα των συναδέλφων δεν επαρκούν και αν δεν έρθουν ως τις δύο,αύριο είναι αργία και...και αν χρειαστεί εγώ θα σας τα φέρω σπίτι..."
Την άκουγα αλλά δεν τη κοίταγα,δίπλα μου ένα υπερήλικο ζευγάρι.ο χαμογελούσε και σχολιάζε και γελούσε,όσο ο κύριος,αγαρμπα, προσπαθούσε να βοηθήσει την κυρία να ντυθεί...
Η φαρμακοποιός μου είπε πως χρόνια τώρα έρχονται κάθε μέρα και μετράνε την πίεση και το σάκχαρο της κυρίας.
Ο κύριος γερός σαν τράγος..
Έκανα να κρύψω τα εξανθηματα στο κουρασμένο κορμί μου λες και θα φαινοντουσαν κάτω από μπλούζες,μπουφάν,κασκόλ...
Χαμογέλασα γλυκά στους κυρίους.
Ευχαρίστησα ευγενικά την φαρμακοποιό.
Και ψελλισα ένα :
"την Τετάρτη λοιπόν "
______________________________________
Να αγαπιέσαι στα δύσκολα.
Στα εύκολα,όλοι μας μπορούμε.
Ρ.
Έφυγα χορεύοντας αυτό στο μυαλό μου.

Sia-chandelier)

Απο το fb μου σημερα το πρωι.

Σωπαίνω.

Ξεσπαω σε κλάματα.

1,2,3,1,2,3 drink

1,2,3,1,2,3 drink

Αναπνοή.

Σιωπή ξανά.

Τα ματια μου υγρά σαν τοτε που δεν στεγνώναν ποτε,που με κοίταζαν και έλεγαν πως δε μπορει "θα στερέψει ο πόνος"!

Αν κλείσω τα ματια θα σου πως πως δε θελω να τ ανοίξω γιατι Σ αυτο το δωματιο που περιστοιχίζομαι απο αγαπημένα πράγματα- ΔΕΝ ΑΓΑΠΩ ΚΑΝΕΝΑ!

Χαζές σκέψεις που παιρνούν μορφή φωνής χορεύουν στο μυαλό μου σε εναν τρελό χορό που με ζαλίζει.

"Άνανδρος"

"Λίγος"

"Ψεύτης"

Και ανοίγω τα ματια και τα ψάχνω.

ΣΥΝΕΛΘΕ Ρου .

Άνοιξε την αγκαλια σου παλι.

Μην αντιδράς.

Μην αντίμιλάς.

Μην τον αφήσεις να κλέψει ουτε ενα χαμόγελο!

Σκιά ειναι δεν είπαμε?

Σκιά.

Ενα φάντασμα Ρου .

Δεν υπαρχει.

Δε μπορει να σου κάνει αλλο κακό.

Εσυ εισαι ήλιος Ρου 

ΗΛΙΟΣ τ ακούς?

---------------------------------------------------------------------------

"Τους ανθρώπους που αγαπήθηκαν πραγματικά,τους χωρίζει μονο ο θάνατος"

Χαμογελάω.προσπαθω τουλαχιστον.θα παρω τον τολη για αυτόν τον καφέ μας τον μεσημεριανό που οσο κι αν τον κοιτώ και θελω να κλάψω,αντράκι το παίζω...αντράκι.να μην τον στεναχώρησε.να μη του δείξω πως δεν ειμαι καλα.

Που πήγαν οι εποχές που γέλασα με ρε Ρου?με ρώταγε η Μαρία τις προάλλες στο αεροδρόμιο ενα αναμονή για Ρόδο.πως θελει εν ταξίδι να κάνουμε μόνες,φίλες και πως αν ειναι εγωιστικό?

Και της είπα οχι.

Και σκέφτηκα τα τόσα χρονια που δε πήγα να την δω γιατι "δε μπορούσαμε" και αυτος ξαφνικά την είδε για τον εαυτό του.

Το ίδιο λέγαμε προχθές με τον τολη για τα άπειρα πράγματα του που πετάξαμε ,άθικτα στη συσκευασία.πεταμενα χρηματα.και τις δικές μου Κυριακάτικες εφημερίδες που θυσιάστηκαν ...

Το εγω αντί του εμείς και τούμπαλιν .

Ηρεμώ σιγα σιγα.

Μπόρα ήταν.ξέσπασμα .ειμαι σίγουρη πως παίζει ρόλο το χαμόγελο ολο γλυκά εκείνου του κυρίου στην κυρια του.

Κυρια.

--------------------------------------------------------------------------------

Στο σπιτι πρόβλημα που δε συζητάμε ,δεν υπαρχει.

Άνθρωπος που χαμόγελα ,δεν πονάει.

Και το θέατρο συνεχίζεται.

----------------------------------------------

Ο Φώτης γιορτάζει αυριο.

Τι να πρωτο σου ευχηθώ αδερφέ μου...

Μια αγκαλια να σου κανω ολο αγαπη για ευχή να ΣΑΙ καλα και ενα ευχαριστω.

Μετα ο μπάρμπα Γιαννης.

Το μνημόσυνο της θείας.Ενας χρόνος.

Και η ζωη συνεχίζεται ηλιοσταλαχτή μου.

Ρ.