Συνολικές προβολές σελίδας

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Εμείς,οι ευαίσθητοι αυτής της γης...

Ο Φώτης με λέει επιπόλαιη.
Είμαι.
Καμιά φορά μάλιστα,είμαι και ενώ το καταλαβαίνω,όχι απλά δε κάνω κάτι να το αλλάξω,αλλά επιμένω να είμαι...ορίστε ,μόλις με είπα χαζή...
Εμείς οι διαβητικοί μαθαίνουμε να ζούμε με τα "οχι"...
Μαθαίνουμε να ζούμε με τα "πρεπει"...
Ζούμε με τα "μη"...
Δε παραπονιέμαι γιατί ειμαι και απο τους τυχερούς.
Έζησα κάποια "φυςιολογικά" χρόνια !
Οταν όμως πασχίζω να σηκωθώ απο το κρεββάτι τα πρωινά,μετριέμαι και βλέπω νούμερα που με τρομάζουν,κουράζομαι με το παραμικρό,ελέγχω το δέρμα στα χέρια και τα πόδια μου πριν κοιμηθώ,προσέχω μη κοπώ,τρέμω και δε μπορώ να περπατήσω...δε σου κρύβω πως τρελαίνομαι..
Δε σου κρύβω πως φοβάμαι.
Πιο πολύ απ ολα τρέμω στην ιδέα να μη γίνω μαμά...
Ορίστε,τι την ήθελα την κουβέντα βραδιάτικα?
Μ ακοϋς?
Τι την ήθελα.
Και μη μου πεις Μάρ μου τα γνωστά περί υιοθεσίας,ανάδοχης κλπ.
Τα ξέρω ολα αυτά.
ξερω και τις δυσκολίες τους και πιο πολυ τις προϋποθέσεις.
Και οι προϋποθέσεις ειναι που μου κόβουν τα πόδια και δε κλείνουν οι πληγές...
Οχι ο διαβήτης.
Αυτόν παει τωρα,τον παντρεύτηκα.
Ασε με σΗμερα να τα πω,χωρις κήρυγμα,ασε με να φωνάξω,να κλάψω,να πω τις μπούρδες μου έστω,να μην ειμαι δυνατή,να μη Προσπαθήσω για λιγο ακομη,να μην...να μην...να μην...
Ουφ...
Οχι,δεν ένιωσα καλα,εννοειται και δεν ένιωσα γιατι τίποτα δε λύθηκε...
Μονο η γλώσσα μου και είπα καποια απο αυτα...
Ειναι αληθεια...
Εμείς που με αλλο μάτι κοιτάμε τη ζωη,ειμαστε δυνατοί...
Μα για να φτάσουμε εδω σφίξαμε πολυ το στομάχι...
Καταπίαμε πολλούς Κόμπους...
Πήδηξα με πολλα εμπόδια...
Κλάψαμε πολλα ποτάμια...
Ειμαστε ευαίσθητοι κάτω απο την πανοπλία μας...
Εμείς,οι ευαίσθητοι της γης...
Καληνυχτα...

Ρου.





2 σχόλια:

  1. καλημέρα! κι ας είναι βράδυ..
    νύχτα εσύ, δε θα 'χεις ποτέ!
    εσένα, δε σε φοβάμαι! ξέρω πως φτάνεις κι εκεί που δε μπορείς!
    καλημέρα λοιπόν
    κι όλα Καλά ΘΑ πάνε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή