Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

2015

2015
Αλλάζει κατι σε λίγες ωρες?
Αλλαζει.
Εδω άλλαξε μια ολόκληρη ζωη σε λίγα μονο λεπτά.
Μου φαινεται απίστευτο κάποιες φορές οταν το θυμάμαι.
Αν κλείσω τα ματια,φέρνω ολες τις στιγμές απο εκει και έπειτα με εξαίρεση την περίοδο που έμεινα μόνη με τα μικρά.
Ειναι αγκάθι θαρρώ και απ άμυνα και μονο το απορρίπτω θυμητικά.
Ευτυχια ευχομαι.
Την προσωπική,την αληθινή,αυτή που βγαίνει απο μεσα σου και σε γεμίζει.
Ως τώρα (τον ενάμιση χρονο που περαςε) επέλεγα ανθρώπους διπλα μου ερωτικά ως εκει που ηθελα εγω,χωρίς δεσμεύσεις,άδεια κρεβάτια συναισθηματικά και οσο το σκέφτομαι,ακομη και αν ηταν κανά δυο μονο αλλα με διάρκεια μεσα στο έτος,απορώ Μ εμένα.
Πως το εκανα εγω αυτο?Κι ομως.
Και πέρασα καλά και πήρα...πήρα,το φαντάζεσαι?πηρα πολλα και έδωσα ψίχουλα.
"Απομακρη σε καθε είδους τρυφερότητα" ετσι είχε πει ο Φώτης αρχές του καλοκαιριού.
Και ηταν αληθεια.
Εχθές βρέθηκα στο αυτοκίνητο του μικρού.μετα την βόλτα και την κουβέντα ,βρέθηκα ανάσκελα να ζω τον έρωτα που δεν έζησα ως τωρα...σκέφτηκα τ αμάξι μου,που πλήρωσα με πολλα πηγαινε ελα νυσταγμένος και πως το τράκαρε πηδώντας αυτην μέσα του.αηδίασα.
Με κοίταξε ο μικρός και με πηρε αγκαλια.αυτος με πηρε.με κράτησε εκει σα ΘΥΣΑΥΡΟ .
Μα δεν ειναι αυτο αρκετό σκέφτηκα και μάλλον άδικο και γι αυτόν.
Να θελει πολλα και να δινω τίποτα.
Ουτε κανέναν ανθρώπινο καφέ.
Σαν παράνομο ζευγαρι να γυρνάμε τη νυχτα μακρια απο τα ματια του κόσμου.
Τι μου φταίει κι αυτος?
Εγω φταίω.
Εγω δεν αφήνομαι,εγω δε δίνομαι.
Να εχεις μάθει να δίνεις και απο αυτο να ζεις και ξαφνικά να μην εχεις να νοιαστεις για κάποιον αλλο περα απο τον εαυτό σου και αυτο το τελευταίο να μη το κανεις και με ζήλο.
Περίεργο.
Ξύπναγα και με περίμεναν δυο γαβ και ηταν η ζωη μου.
Τωρα κενή.
Ανήμπορη να δώσω αγαπη.
Σαν να μην το αξίζω.
Ηλιθιό συναίσθημα.
Δε καταλαβαίνω γιατι υποβάθμιζω τοσο το ειναι μου.
Η ακομη χειρότερα...γιατι αφησα τον τιποτένιο να το κάνει.
Ξένη στους φίλους.
Απόμακρη απο την οικογενεια μου.
Άδεια απο αισθήματα.
Μονη.
Και αυτην την εσωτερική μοναξιά σαν να την αφησα να μπει στο πετσί μου και να ριζώσει.
Δε ξερω αν το κανω απο φόβο να προσπαθησω να βρω αυτο που λείπει ή απο φόβο μηπως δε τα καταφέρω.
Στην μια και στην αλλη περίπτωση,φόβος ειναι.
Φόβος.
Ρ
Το 2015 ευχομαι να φέρει ευτυχια.
Εσωτερική ευτυχια.να λάμπουν τα ματια ξανά απο έρωτα.το καθε τι να εχει σημασία και να μη προσπερνά Α διαφορα






2 σχόλια:

  1. πολλά θα φέρει το '15 Ρου, πολλά! γιατί έτσι πρέπει, γιατί το χρωστάει.
    φόβος, λες.. δεν πειράζει. ας νοιώθεις φόβο. έτσι είναι στην αρχή, έτσι γίνεται πάντα.
    μετά, τον ξεχνάς. τον αφήνεις πίσω και προχωράς.
    έπραξες όπως έπρεπε κι ένιωσες στεναχώριες, θυμό..
    ακόμα κι ο φόβος έχει τη θέση του!
    δύσκολα ειναι, αλλά όλα τα καλά, δύσκολα γίνονται!
    να συνεχίσεις έτσι! στο δρόμο που πορεύεσαι.
    κι είπαμε: ΟΛΑ, θα πάνε όπως πρέπει.
    όλα..
    καλή και χαρούμενη χρονιά!
    καλή και ανάλαφρη καρδιά!
    σ' αγαπάμε βρε! το ξέρεις αφού! κι ό,τι θές
    είμαστε ΕΔΩ!! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλη κι ανάλαφρη καρδιά...
      Θυμάμαι που ήσουν διπλα μου στο τηλέφωνο στο ατελείωτο κλάμα να μου λες άσπρο και να κλαίω για το μαύρο μα εκείνες εκει...
      Σ αγαπω

      Διαγραφή