Ρήμα Ξε-Αγαπώ,δεν υπάρχει...

Είναι αλήθεια...
Δεν υπάρχει...όσο και αν το προσπαθείς ,δεν υπάρχει...
Γι αυτό όλα όσα αγάπησες στη ζωή σου,επιστρέφουν και σε κυνηγάνε...
Σε φωτογραφίες που κρύβεις στο μαξιλάρι σου,σε μέρη που γέλαγες μαζί τους,σε λέξεις που σε έκαναν να ξεκλειδώσεις τα αιςθήματά σου,σε τραγούδια που πέρνουν μορφή τα βράδια...
Εσύ πηγαίνεις μπροστά και αυτά σε πάνε πάντα ένα βήμα πίσω...και θα είσαι τυχερή αν παλέψεις και καταφέρεις να σε πάνε απλα εκεί...
Ουτε πίσω...
Στάσιμη για λίγο,μόνο για μια στιγμή...
Κλείνεις τα ματια,πέρνεις μια ανάσα και όταν τα ανοίγεις...εύχεται να μην είναι εκεί...και ευτυχώς πια τα καταφέρνεις κάποιες φορές...
Οι άνθρωποι μου λείπουν,αυτοί που θυσιάστηκαν...
Αυτοί που δεν μπορώ να τους πω πως μου λείπουν,γιατί Θεέ μου ,μου λείπουν...

Ρήμα Ξε-Αγαπώ δεν υπάρχει.
Και το Σ αγαπώ δε το πιστεύεις πια...
Ωραια και τι γίνεται τώρα?
Ώρες δουλειάς και άγχος και άνθρωποι που κάνουν τα πάντα να σε πλησιάσουν και εσύ κλείνεις κάθε πόρτα ,όχι γιατί φοβάσαι αυτούς που θέλουν να μπούνε...
Η αληθεια είναι πως φοβάσαι περισσότερο εσένα που προσπαθείς να βγείς...
Προσπαθείς άρα αυτό είναι βήμα..
Δείχνει θέληση σωστά?
Δείχνει ναι...
Ουφ...
Η μεγαλύτερη μάχη δεν είναι αυτή με τον εαυτό σου μικρή μου,αλλά αυτή του εαυτού σου με το χρόνο...