το αίσθημα του σερφερ

Κύμα. Πάλη. Επιφάνεια. Ανάσα.
Κύμα. Αγωνία. Επιφάνεια.εξάντληση. γρηγορη ανάσα. Κοφτή. Μισή. Αρκετή.
Κύμα. Κι αλλο κύμα. Πάλη γι ανάσα. Αγωνία. Πρόλαβες και πήρες άλλη μια.αρκετή? Θα δείξει.

Έτσι νιώθω. Μετά απο 20μέρες επέστρεψα. Ξεπέρασα το πρόβλημα υγείας, Έκανα τις εξετασεις μου, είδα φίλους, δεν είδα κάποιους σημαντικούς μα ηρέμησα στην αγκαλιά του.Ήταν εκεί καθε λεπτό στα 39.9 μου, στο παραμιλητό, στη γκρίνια, στο κλάμα, στις κρίσεις...και δεν ήταν καν "υποχρέωση" του.
Σ ευχαριστώ...

Η επιστροφή, σαν το αίσθημα του σερφερ...προσπαθώ και εκει που λέω πέρασε και αυτο το κύμα, να σου ακόμη ενα μεγαλύτερο...ο θυμός τεράστιος για όσα, μαγικά πια ξεδιπλωνονται μπροστά μου, αλήθειες που μαρτυρούν το ψέμα του...τι κοροϊδία!

Ο δικηγόρος επιμένει να μη του χαριστω.
Εμένα με καινε μόνο δυο θέματα.
Ενα μαύρο και ενα καφέ...ο κόσμος μου που έχασα...
Και τ αμάξι, για ενα π****α χάθηκε.Ένα υποτιθέμενο γλέντι που ήταν ατομικό και όχι επαγγελματικό.
Είναι αξιοπερίεργο πως έρχεται μόνη της η αλήθεια και σε βρίσκει.
 Εν καιρό αλλα έρχεται...

Περιμένω καλά νέα σημερα, μόνο καλά. Ν αρχίσει κάτι νέο, να κλείσει η παλιά πληγή και να φωτίσει παλι το πρόσωπό μου..
Να δεις πως με αποκάλεσε?
Α! Ναι...
Ηλιοσταλαχτη...
Μα έχει στάλες ο ήλιος? Τον ρώτησα. ..
Όχι βέβαια,μου απάντησε. ..κι αυτό ειναι που σε κάνει μοναδική. ..
Χαμογέλασα.
Σου πάει η ευτυχία, συμπλήρωσε...
Να την κρατήσεις, μου ειπε.

Και την κρατώ. Σφιχτά.