Ο καιρος καιρό δεν εχει

Ο χρόνος λένε είναι ο καλύτερος γιατρός...
Σε καίει και σε σκοτώνει λέω εγώ...
Ο Τόλης κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες (και σ ευχαριστώ) μα ακόμη δεν είμαι έτοιμη και έτσι..."δραπετεύω" απ τις παρέες).
Εχθές και μετά απο δύο ώρες βόλτα με τη μηχανή στο κρύο...ω! Θεέ μου είχε κρύο...
"Με κατάφερε" να πάμε στην Όλγα και στον Αντώνη.
Με ζορίζουν τα ζευγάρια, αυτή είναι η αλήθεια.
Τα παιδια είναι μαζί 15χρόνια με τις δυσκολίες τους και με δυο παιδάκια σε ξένο τόπο που έκαναν δικό τους με τον καιρό-και τους παραδέχομαι!
Αυτά τα ζευγάρια με γυρνάνε αστραπιαία πίσω, όταν τρώγαμε όλοι μαζί στο μπαλκόνι μας...
Είναι αρκετή η ΞΕΦΤΙΛΑ που νοιώθω εγώ για μένα...δε θέλω με τίποτα να τη νιώσουν και οι άλλοι.
Ξέρω πως δεν έκανα εγώ κάτι για να ντρεπομαι, το γεγονός όμως απο μόνο του με κάνει να μη μπορώ να βγάλω τη βρωμιά τους απο πάνω μου.
Για μένα ο χρόνος λειτουργεί ΑΛΛΙΩΣ λοιπόν γιατί ξεδιπλώνονται και αλήθειες.
Και την ΑΛΗΘΕΙΑ όσο κι αν την ΑΓΑΠΩ καμιά φορά πρέπει να είμαι και έτοιμη να την αντέξω.
Επικεντρωνομαι σε άλλα πράγματα, κάπως... πιο σημαντικά ας το πω...
Αιματολογικές που αναβάλλω χωρίς λόγο...ή μάλλον ξέρω το λόγο, φοβάμαι τ αποτελέσματα, φοβάμαι τα "μη" και τα "οχι" που θ ακολουθήσουν.
Δουλειά πότε και πάνω απ όλα πού...με καίει το πού...αμφιταλλαντευομαι και δε ξέρω αν το "εδώ" θα λειτουργήσει αν το "αλλού" θα βοηθήσει...
Χαρτιά.
Γιατροί.
Δικηγόροι.
Διαζυγιο.
Ένα ένα λέω.
Ένα ένα τη φορά.
Πρώτα πρώτα δουλεύουμε το χαμόγελο.
Θα έρθουν όλα με τον καιρό τους...!
Χρειάζομαι απλά χρόνο.

Μέτρησα...χίλιες φορές