Συνολικές προβολές σελίδας

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

empty inside

Δε ζητάω τα ρέστα, έμαθα να δίνω και να δίνω και να δίνω ...και έδωσα.
Μα όσο και αν το παίζω δυνατή, λυγιζω και σπάω. ..πονάω και αυτό το λιγοτερο μου δείχνει πως είμαι ζωντανή.
Μα φοβάμαι και είναι ανθρώπινο και ας δείχνει αδυναμία.
Φοβάμαι να κοιμηθώ γιατι θα πεταχτώ παλι απο το ίδιο όνειρο και θα κλάψω με λυγμούς.
Φοβάμαι να σκεφτώ γιατι θα θυμηθώ πράγματα που μας πόνεσαν διχως λόγο.
Φοβάμαι να ονειρευτώ γιατί...
Γιατί τα όνειρα ξεκιναγαν και τελείωναν με αυτα...
Και θέλω να κλεισω τα μάτια και όταν τ ανοίξω να ειναι εδώ. ..
Να παίζουμε και να τρέχουμε και να με κοιτάνε με αυτα τα ματια γεμάτα Αγάπη...
Σε ολα μου τα δυσκολα ήταν εκεί, δίπλα μου πάντα και εγώ. ..και εγώ τα προδωσα...
Δε τα κατάφερα να τα κρατήσω...
Και όλα οσα περάσαμε με πονάνε...
Δε θέλω να ειναι αλήθεια αυτό. ..
Να μην εχουμε ζήσει την αγωνία. ..
Να μην εχουμε ζήσει τον πόνο του αποχωρισμού. ..
Να μην ακουω τις φωνές τους ενω ξεμακραινω...
Να μην έχει χαλάσει η ζωη μας για ενα τίποτα δικο του...
Θελω ν ανασάνω και δε μπορώ. ..
Ξέρω πως ηταν οτι σωστότερο έκανα μα δε μπορώ μακριά τους...
Δε μπορώ.
Θέλω να ξυπνήσω και να ειναι εδώ. ..
Σε ποιον να πω αυτά που θα λεγα σε σένα?
...ούτε στον ίδιο τον εαυτό μου δε μπορώ.
Αν ήξερα απο την αρχή δε θα τα ειχα χάσει.
Μονο να ήξερα.
Βαστα καρδια μου και ας είσαι κενή. ..τους το οφείλεις.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου