πέρασε κι αυτό!

Με τις κρίσεις υπογλυκαιμίας συνηθιζεις με τον καιρό. ..
Νιώθεις κούραση χωρίς λόγο, αλλαγή διάθεσης, δυσκολία κινησης και προσανατολισμου και έρχεται το τρέμουλο...

Ανασαίνεις, μετριέσαι...βλέπεις το 69 γουρλώνεις τα μάτια, ηρεμείς οσο ΜΠΟΡΕΙΣ και πηγαίνεις στη κουζίνα.κόβεις μια φέτα ψωμί βάζεις βιταμ και μέλι προσέχοντας μη κοπεις ή μη λιποθυμισεις κατα τη διάρκεια...
Ωραία το ξεπερασες και αυτό.

Κάθεσαι στο κοντινότερο άνετο σημείο και ειδοποιεις κάποιον αν δεν ειναι κάποιος κοντά σου ήδη. ..
Τρως ήρεμα μέχρι να καθαρίσει λιγο η θολη όραση ή ενα απο τ αλλα συμπτώματα σου και μετριεσαι ανα δεκάλεπτο ή πιο σύντομα αν αυτο χρειάζεται. ..αν ανεβαινουν οι τιμές ηρεμεις περισσότερο, αν όχι καλείς πάλι βοήθεια.
Όπως σήμερα. ..
Φοβήθηκα.
Πέρασε ομως και αυτό.

Θα τον στρωσω τον Ζαχαρούλη μου που θα μου πάει?
Ως τότε απλα θυμώνω γιατί στα δύσκολα μου ψάχνω ακόμη αυτόν. ..
Και στα καλά αυτον σκέφτομαι. ..παρά τον θυμό μου...αλλα και στα δύσκολα. ..ήθελα να είναι εδώ, να μου κράταγε απλα το χέρι.
Ουφ.